روزی مجنون از روی سجاده شخصی در حال نماز عبور کرد

مرد نماز را شکست وگفت:

مردک من در حال راز ونیاز با خدا بودم تو چگونه این رشته را بریدی؟

مجنون لبخندی زد وگفت:

من عاشق دختری هستم تو را ندیدم

تو عاشق خدایی ومرا دیدی!!!!!

زندگی اب روان است، روان میگذرد عاشقی اتش جان است ، گران میگذرد .

زندگی یک بازی دردآور است، زندگی یک اول بی آخر است،

زندگی کردیم اما باختیم ،کاخ خود را روی دریاها ساختیم،

لمس کرد باید این اندوه را ، بر کمر باید کشید این کوه را زندگی را با همین غم ها خوش است ،

با همین بیش و با همین کم ها خوش است.

کجایی سهراب؟؟

آب را گل کردند ، چشم ها را بستند و چه با دل کردند. وای سهراب کجایی آخر؟

زخم بر دل عاشقان کردند، خون به چشمان شقایق کردند...تو کجایی سهراب؟

که همین نزدیکی عشق را دار زدند همه جا سایه ی دیوار زدند...وای سهراب کجایی که ببینی حالا دل خوش مثقالیست،

دل خوش سیری چند؟؟         صبر کن سهراب قایقت جا دارد؟؟؟؟؟؟

- ته دیگ طلایی رنگ خوشمزه هم نشدیم ، دو نفر سرمون دعوا کنن!!!

- موبایل هم نشدیم ، روزی چند بار نگامون کنن!!!

- پایان نامه هم نشدیم ، ازمون دفاع کنن!!!

- اهنگ هم نشدیم ، دو نفر بهمون گوش کنن!!!

- ویرگول هم نشدیم ، یکی بهمون برسه مکث کنه!!!

- مانیتور هم نشدیم  ، ازمون چشم بر ندارن!!!

- تام و جری هم نشدیم ، زندگیمون سر تا سر هیجان باشه!!!

- کتابم نشدیم ، حداقل دوست مهربون باشیم !!!

- علف هم نشدیم ، حداقل به دهن بزی شیرین باشیم!!!

- توپ فوتبال هم نشدیم ، 22 نفر به خاطرمون خود کشی کنن!!!

- گلدون هم نشدیم ، یکی یه گل بهمون بده!!!

دلم خوش بود که یارم با وفا بود ،

کمی از زندگیش از آن ما بود،

ولی افسوس که فکرم غلط بود،

که زنگ تفریحش احساس ما بود.

روز تولدم را فراموش کردی ...گفتم گرفتاری،

زیبایی لبخندم را نا دیده گرفتی...گفتم غصه داری،

محبتهایم را از یاد بردی...گفتم گله و شکایت داری،

ولی حالا خودم را فراموش کردی... نمیدانم چه بهانه ای برای دلم بفرستم.

دلت که گرفته باشد با صدای ترانه که هیچ با صدای دست فروش دوره گرد هم گریه میکنی،

دوست بدار انهایی که در زندگیت نقشی داشته اند نه انان که برایت نقش بازی کرده اند

شاید میان این همه نامردی باید شیطان را بستاییم که دروغ نگفت...

جهنم را به جان خرید ولی تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد.

درد دارد ... کسی تنهایت بگذارد که به جرم با او بودن همه تنهایت گذاشته اند

حکایت من حکایت کسی بود که عاشق دریا بود اما قایقی نداشت...

دلباخته سفر بود اما همسفر نداشت...

حکایت کسی بود که زجر کشید اما ضجحه نزد...

زخم داشت اما ننالید...گریه کرد اما اشک نریخت...

حکایت من حکایت کسی بود که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه ی صداها را بشنود...

نیا باران

زمین جای قشنگی نیست ؛

من از جنس زمینم خوب میدانم ، که :

دریا، جاده ی تو ؛ ماهی بیچاره را در تور ماهیگیر گم کرد ...

نیا باران

زمین جای قشنگی نیست ؛

من از جنس زمینم خوب میدانم ، که :

گل در عقد زنبور است ، اما یک طرف سودای بلبل ؛

یک طرف بال و پر پروانه را هم دوست میدارد ...

نیا باران

زمین جای قشنگی نیست ؛

من از جنس زمینم، خوب میدانم ، که :

اینجا جمعه بازار است

و دیدم عشق را در بسته های زرد کوچک نسیه میدادند ...

نیا باران

زمین جای قشنگی نیست ؛

من از جنس زمینم خوب میدانم :

در اینجا قدر مردم را به جو اندازه میگیرند ...

نیا باران

پشیمان میشوی از آمدن ؛

زمین جای قشنگی نیست ؛

در ناودان ها گیر خواهی کرد ...

نیا باران

در اینجا قدر نشناسند مردم ؛

در اینجا شعر حافظ را به فال کولیان در به در اندازه میگیرند ...

نیا باران ...
نيا ...

سخت ترین دو راهی عشق دو راهی بین فراموش کردن و انتظار است

گاهی کامل فراموش میکنی،

و بعد میبینی که باید منتظر میماندی.

و گاهی آنقدر منتظر میمانی ،

که میفهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی...